En we gaan nog niet naar huis! Toch?

Heihei :)

Het is alweer een tijdje geleden dat jullie iets van mij hoorden, tida flyr hier! Zo ben je net op twee derde en dan ineens al over de helft. Enerzijds fijn dat ik mag aftellen naar gewoon weer op twee minuten afstand wonen van mijn lieve vriend, anderzijds heel verdrietig dat ik alles wat ik hier dan heb opgebouwd weer achter moet laten en weer terug moet naar het prachtige uitzicht op een parkeerterrein.

Nu het lang licht is en de zon veel schijnt lijkt de tijd ook sneller te gaan. Die eerste maand was best pittig, zeker toen de zon nog niet over de bergen heen kwam. Korte, donkere, deprimerende, je eetpatroon in de war schoppende dagen waren dat. Nu is mijn slaappatroon aan de beurt om overhoop gegooid te worden want om 4 uur is het al licht buiten en ’s avonds om half elf is het pas donker te noemen. Het lijken wel midzomeravonden: strakblauwe luchten, bergen die geel, oranje en dan roze kleuren (heel mooi zo op de sneeuw) en ik hoef zowaar geen wanten meer aan of muts op (most days). Ik heb vandaag zelfs de eerste bij op mijn knie mogen verwelkomen en de eerste bloemetjes bloeien al tussen het nog dorre gele gras. Hier en daar liggen nog restanten ijs en sneeuw tussen de bomen, maar de lente lijkt toch ook Bodø te bereiken. Stiekem voel ik me nog steeds een beetje ‘team Winter’ en mag de sneeuw van mij nog wel een paar keer ons verrassen. Ik heb in afgelopen maanden ontdekt dat ik gemaakt ben voor dit klimaat, eindelijk eens een echte winter (en zonder alle zoutsmurrie die we in Nederland altijd creëren). Nu woon ik dicht bij zee en is het hier sneller weg, ik hoorde vandaag dat 20 km verderop nog vrij veel sneeuw ligt.
Het aan de kust wonen is een ervaring op zich. Het weer is hier zo veranderlijk als wat! Ik heb meerdere malen meegemaakt dat in een wandeling van 2 uur het afwisselend hagelt, sneeuwt, heel hard waait of juist niet en dat de zon ook even besluit door te breken en een strakblauwe lucht claimt.

Ik leer steeds meer hoe de Noorse cultuur werkt. Zo ben ik een weekendje wezen skiën met een hele groep Noren en daar werd aan mij onthuld het mysterie van het Noorse afwassen. Ik heb me vaak staan verbazen/ergeren aan hoe mijn huisgenoot dat doet, maar dit maakte wat dingen duidelijk. Blijkbaar is zeep gevaarlijk, want elk item moet afgespoeld voordat je afdroogt, en dezelfde handdoek gebruiken voor borden als voor bestek…. Daar waren meningsverschillen over. In het leger mag het in ieder geval niet, want hygiëne. Het is trouwens in Noorwegen nog verplicht om in het leger te gaan. Hoewel je er makkelijk onder uit kan komen en er beperkte plaatsen zijn, heeft bijna iedereen die ik hier heb ontmoet een jaar in het leger gewerkt, ook de vrouwen. Best interessant, ergens ben ik een beetje jaloers, het lijkt me best een nuttige ervaring. Ik vond het best grappig en apart, het komt heel vaak terug in gesprekken: ‘When I was in the military,….’

Ik begin de cultuur al meer te waarderen. Mensen zijn op straat en in de bus misschien erg bang voor elkaar, in de bergen is dat anders, daar gelden andere regels zo leerde ik. Ook op straat is het me meer dan eens overkomen dat ik een beetje zoekend om me heen kijk en iemand me spontaan aanspreekt om me te helpen, dus het valt eigenlijk wel mee. Honden worden strak aan de lijn gehouden als je langsloopt (tot mijn grote verdriet uiteraard), omdat er blijkbaar veel mensen bang voor ze zijn. Verder zijn Noren net zo slim als mijn jongere ik, die zich hier in Nederland altijd al over verbaasd heeft: als je een gebouw binnenstapt, ben je op etage 1. Een gebouw met vier verdiepingen heeft ook daadwerkelijk vier verdiepingen! Soms een beetje verwarrend, want je hoeft minder trappen op dan je verwacht als je je hele leven al rekening moet houden met het concept ‘begane grond’, maar het went, en ik vind het erg sensible. Iets waar ik me natuurlijk mateloos aan erger (ok, dat is wat overdreven ;) ) is de Noorse obsessie met koffie. Overal waar gratis koffie is springt men een gat in de lucht en een dag zonder koffie is een dag niet geleefd. Wat zeg ik? Een dagdeel zonder koffie is een dag niet geleefd! En ’s avonds koffie drinken? Dat kan prima, daar lig ik echt niet wakker van! Er was zelfs een keer na de kerk gewoon alleen maar koffie en ranja! Geen thee! En ik had het zo koud en me zo verheugd op iets warms te drinken :’(
Misschien komt het door de donkere winter dat men invloed van cafeïne, nicotine en alcohol wat meer nodig heeft dan ik gewend ben. De studenten hier mogen niet roken in de gebouwen, dus gebruiken ze een soort nicotinepatches voor op je tong, en die delen ze graag uit (nee dank u). En drinken, dat kunnen ze hier erg goed. De meeste Noorse studenten halen het feest niet omdat ze bij de pre-party al te bezopen raken. Er is naast de uni een soort studentenbar (waar je doordeweeks gratis koffie kan halen, en geen thee ¬¬), Samfunnet, en daar wordt elke vrijdag, zaterdag en woensdag een feest gehouden. De zaterdag is het meest populair, dat heeft soms een thema en daar moet je soms voor betalen. Voor dat het feestje begint (rond 10 uur mag je naar binnen maar de meesten arriveren rond 12/1 uur pas) worden hier in de 4 flatgebouwen waar ik woon op elke verdieping pre-party’s gehouden. Gelukkig is er goede isolatie en heb ik geen last van herrie of iets dergelijks.

Er is ook iets wat ik geweldig vind aan Samfunnet: Tuesday = Free Waffle day! Elke dinsdag van ongeveer 12-14 uur zit ik gezellig met andere exchange students wafels te eten in de leuk ingerichte bar. Wafels met jam of met chocoladepasta, vers uit het ijzer, omnomnom! Word ik er al zat van? Nee! Als ik een dinsdag mis, dan haal ik dat de volgende week gewoon vrolijk in natuurlijk ;) (Ik ben geen Koffeman hoor :P )
Die andere exchange mensen moest ik nog meer over vertellen geloof ik. We zijn dus met best een grote groep, waarvan mijn basisclub bestaat uit de Nederlanders, Duitsers, Fransen, een Oostenrijkse en een (Frans) Canadees. We hebben ook wel contact met wat Italianen, een Japanner, wat Noren, wat Zweedse mensen, en wat mensen uit Rusland en Oekraïne. Onze basisclub at in het begin ongeveer elke dag samen, maar voor 14 mensen boodschappen doen en koken kost ontzettend veel tijd, dus langzaam is dat wat minder geworden. Verjaardagen worden groots gevierd (we doen altijd een leuk gezamenlijk cadeau en er wordt een maaltijd of veel taarten geregeld) (ja, ik was wat te vroeg jarig :'( ;) ), we zijn een weekendje weggeweest naar de Student Cabin (leuke avontuurlijke wandelingen en met z’n elven in huisje voor 6-8 personen met een outdoor wc, helemaal prima ^^), we wandelen, sleeën, vissen, gaan op jacht naar het Noorderlicht etc. De meesten van hen doen ook Biologie, dus ook bij onze vakken komen we elkaar tegen en werken we veel samen.
Daarnaast behoor ik tot het mini-groepje van twee Duitse meiden en een meisje uit Tsjechië. Met hen ben ik een weekendje op roadtrip naar Narvik geweest, dat was echt fantastisch.
Ten slotte bouw ik ook een heel christelijk netwerk op ^^’, dus sociale contacten te over. Er is een groep christelijke studenten die verbonden zijn met een landelijke beweging genaamd ‘KRIK’ (= Kristen Idrettskontakt = Christian Sports Contact). Elke donderdagavond hebben we een uurtje een gymzaal hier dichtbij tot onze beschikking en doen we leuke spellen. Het voelt een beetje als gym van vroeger, ik vind het fantastisch. Tikkertje op de lijnen, ultimate frisbee, hockey met je handen, we doen van alles. En, ook heel bijzonder, we sluiten het af door met z’n allen in een zweterige kleedkamer te gaan zitten en te luisteren naar het ‘Woord van de Dag’. Er is altijd iemand die wat voorbereid, een stukje uit de Bijbel of een persoonlijk getuigenis of iets uit een dagboek, en dan wordt er gebeden en komen de mededelingen en zo combineer je sport en samen christen zijn :)
Eens per maand organiseren ze ook een sociale avond, zoals hiken, sleeën, spelletjes doen, en we hebben dus een ski-trip gehad naar het schone Jakobsbakken (veel hoger in de bergen landinwaarts, zooooo mooi! zooooooveel sneeuw! Totaal anders, heel dankbaar dat ik erbij mocht zijn, en ook daar een combi van gezelligheid, openheid en serieusheid).
Een aantal mensen van Krik komt iedere maandag samen om drie kwartier ieder voor zich Bijbel te lezen en dan met elkaar te delen en bespreken wat je hebt gelezen, ontdekte ik pas. Voor zover mogelijk ga ik daar ook vaker bij zijn, zo’n simpel concept, zo blij : ) (Ja Groningers, no worries, ik spreek nog steeds Ichthustaal ;) )

Voor nu heb ik geloof ik wel weer even genoeg getypt en ik heb weer wat foto’s ter illustratie :)
Ohja, ik heb wat bezoekjes gehad, dat was heel blij, maar ook daar later maar weer meer over ;)

Ha det bra!

ps. Het Noors gaat echt al aardig goed. Ik kan tegenwoordig de preek al bijna helemaal zonder vertaling volgen! :D